รายละเอียดกระทู้

โรงเรียน\'ความจริง\' โรงเรียน'ความจริง' : บาตรเดียวท่องโลก โดยพระพิทยา ฐานิสฺสโร วัดธรรมปาละ สวิตเซอร์แลนด์ ล้อมรอบด้วยหุบเขา อากาศบริสุทธิ์ ที่สำคัญคือความสงบเงียบ ธรรมชาติที่บริสุทธิ์มีผลต่อสุขภาวะทางด้านร่างกายและจิตใจเป็นอย่างยิ่ง เพียงแค่นั่งนิ่งๆ หยุดความนึกคิดทั้งปวง ตามรู้ลมหายใจอย่างที่เป็น ไม่นานจะสามารถสัมผัสถึงความเบากาย เบาใจ ผ่อนคลาย สงบเย็น เมื่อมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ที่เต็มไปด้วยความเขียวขจีของธรรมชาติ เสียงน้ำตก เสียงนกร้อง ฯลฯ เราจะรับรู้ถึงความมหัศจรรย์ของชีวิต และเมื่อเราทำเช่นนี้บ่อยๆ จิตใจจะเกิดความเคยชินและสุขสงบที่ได้อยู่กับธรรมชาติ ความสุขที่แท้จะค่อยๆ เกิดขึ้นในชีวิตแห่งความเป็นจริง เมื่อเราสามารถเรียนรู้ที่กลับมาสัมผัสความสุขสงบภายในตน ช่วงแรกเหมือนเราได้รับอาหารทิพย์แห่งชีวิต ที่ไม่จำเป็นต้องเสพวัตถุ แสวงหาจากภายนอก ยิ่งเมื่อปฏิบัติไปเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่อง ความสงบนั้นเองจะทำให้เราเห็นความไม่น่ารักในจิตใจของเรามากขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน นักปฏิบัติหลายคนถึงกับยอมรับสิ่งที่รับรู้ไม่ได้ รู้สึกว่าตัวเองเป็นบุคคลที่น่าเกลียด น่าขยะแขยงยิ่งนัก ทั้งที่เมื่อก่อนเคยหลงภูมิใจว่าตัวเองเป็นคนดี ทำถูกต้อง ทำให้เราต้องเริ่มบทเรียนที่สอง ฝึกยิ้มกับความไม่น่ารักทั้งปวงด้วยลมหายใจแห่งสติ เราสามารถยิ้มกับความไม่น่ารักในตนเอง ยอมรับอย่างที่เป็น ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงทั้งหมดในวันนี้ จิตใจจะสงบเย็นและมีความอดทนกับความเป็นจริงมากยิ่งขึ้น ที่เราเป็นทุกข์ส่วนใหญ่ เพราะเราติดยึดและกลัวกับภาพลักษณ์ที่ปรากฏทำให้บุคคลรอบข้าง คนในสังคมมองเราไม่ดี ไม่เก่ง ไม่น่ายกย่อง น่าเคารพ น่าให้เกียรติ เราสร้างความกลัวในตัวเรามากมาย เพราะยึดมั่นในความเป็นตัวเรา ของเราอย่างเหนียวแน่น และไม่ให้โอกาสเรียนรู้ที่ปล่อยวาง แต่กลับยิ่งสร้างพันธนาการมากยิ่งขึ้น ด้วยการหาทรัพย์ เกียรติยศ ชื่อเสียง สรรเสริญ และยึดหลงว่าสิ่งเหล่านั้น คือ ความสำเร็จ เราพยายามอย่างหนักเพื่อให้ได้สิ่งเหล่านั้นมา ตามค่านิยมที่ปลูกฝัง เราภูมิใจกับความสำเร็จที่ต้องแบก ทำให้เราต้องทุกข์ใจมากขึ้นเรื่อยๆ แบบไม่รู้ตัวและไม่กล้าที่ปล่อยให้มันหลุดลอยไป กลัวที่จะไม่เป็นที่ยอมรับ ยกย่องเหมือนเคย เรากำลังหลอกตัวเองโดยให้สิ่งภายนอก ไม่ว่าจะเป็นบุคคล วัตถุ เกียรติยศ ชื่อเสียง รูปลักษณ์ฯลฯ มาสร้างคุณค่ากับการมีชีวิตของเรา ทำให้เราสูญเสียความมั่นใจ ความมั่นคงทางอารมณ์ สูญเสียอิสรภาพภายใน เพราะติดกับดักมายาภาพที่สร้างขึ้นมา จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนมีชื่อเสียง รวยล้นฟ้า มีเกียรติ มีหน้ามีในสังคม สามารถทำผิดต่อจรรยาบรรณ ศีลธรรมเพราะหลงยึดว่าสิ่งเหล่านั้น คือ ความสุข ยิ่งได้เท่าไหร่ยิ่งไม่พอและเมื่อไม่ได้ดังหวังหรือสูญเสียสิ่งที่เคยได้รับ สามารถทำร้าย ฆ่าตัวเองตาย อีกทั้งหลายชีวิตหลงมัวเมา เสพสิ่งกล่อมประสาทการรับรู้ เพื่อวิ่งหนีความทุกข์ ความเหงา ความโดดเดี่ยวในตน ทำให้ใจยิ่งขาดสภาวะความมั่นคงมากยิ่งขึ้น ไม่เห็นคุณค่าในตัวเองและสิ่งรอบข้าง วัดธรรมปาละแห่งนี้จึงเปรียบเสมือนที่พักกาย พักใจ บำบัด เยียวยา รักษาใจให้เป็นปรกติสุขสำหรับคนทุกเชื้อชาติรวมทั้งพี่น้องชาวไทย ชาวต่างชาติมากมายแวะเวียนมาปฏิบัติอย่างไม่ขาดสายทุกวัน ถ้าเราร่วมกันสร้างสถานที่เช่นนี้ทุกมุมเมือง สร้างธรรมชาติที่บริสุทธิ์ เยาวชนรุ่นใหม่อาจไม่ต้องไปหลงแสงสีเสียง เรียนรู้ที่จะหาความสุขสงบภายใน ไม่ต้องวิ่งหาความสุขอันฉาบฉวย เสพติดความเจริญก้าวหน้า วิวัฒนาการทางวัตถุ ที่เป็นพิษต่อร่างกายและจิตใจ เราไม่ต้องแข่งกันสร้างวัตถุเพื่อวัดความเจริญ แต่เราควรจะสนับสนุนการสร้างสุขภาวะภายในที่สงบ ด้วยการกลับมาดูแลกายใจอย่างถูกวิธี และเป็นการแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ และสามารถจบได้ทุกปัญหา เมื่อจิตใจสงบ เมื่อใจสงบ เราจะพบตัวเอง แม้ไม่มีใครยอมรับ เข้าใจเรา แต่เราเข้าใจและยอมรับสิ่งที่เป็นอยู่อย่างรู้เท่าทันด้วยท่าทีที่สงบทั้ง ภายในและภายนอก เรากำลังทำหน้าที่อย่างถูกต้องและรักตัวเองอย่างแท้จริง ไม่ต้องเหมือนใคร ไม่ต้องให้ใครเหมือน อยู่ร่วมกันได้ในความต่างอย่างสงบ สามัคคี นั่นคือ หน้าที่หลักของมวลมนุษยชาติ สิ่งที่เรียกว่า ความเจริญ แต่เต็มไปด้วยความอยาก ยังไม่เรียกว่า เจริญแท้ 'หยุดอยาก' แล้วจะ 'เจริญ' ขอบคุณ... http://www.komchadluek.net/detail/20130829/166908/โรงเรียนความจริง.html#.Uh7vIn9HWzs