รายละเอียดกระทู้

สวัสดีดอกบัว : จุดประทีปธรรม โดยพระมหาอุเทน ปัญญาปริทัตต์ "บัว" คือพืชน้ำชนิดหนึ่งที่ผิดแผกแตกต่างจากพืชน้ำชนิดอื่นๆ จะเกิดขึ้นเฉพาะในน้ำนิ่ง ไม่เกิดในกระแสธารที่น้ำเคลื่อนไหล แต่วันนี้ลักษณะพิเศษที่สังเกตเห็น คือ ยามรุ่งอรุณแสงเงินแสงทองจับขอบฟ้า บัวจะเริ่มขยายกลีบแย้มบานอวดสีสันอย่างสดสวย และชูดอกที่แย้มบานนั้นท้าทายรับแสงตะวัน ซึ่งกำลังเจิดจ้า แต่ครั้นแสงตะวันเริ่มเพิ่มพลังร้อนแรงจวนใกล้เที่ยง บัวก็ยอมเลี่ยงหลบไม่แข็งขืนสู้รับกับแสงตะวัน ค่อยๆ หุบลงซ่อนกลีบสวยทันที “บัวฉลาดรับเฉลียวหลบ” บนผืนน้ำที่เราทุกคนกำลังพายนาวาชีวิตไปก็เช่นเดียวกัน สายลมพัดเย็น แสงแดดแผดร้อน ฟ้าร้องฝนตก ท้องฟ้าโปร่งใส เหล่านี้ล้วนต้องเจอะเจอ ทั้งเรื่องดีและเรื่องไม่ดีย่อมเกิดขึ้นอย่างแน่นอน เพียงแต่เราจะฉลาดรับเฉลียวหลบหรือไม่ เรื่องดีๆ ก็รับไว้ มุทิตาพลอยอนุโมทนายินดี สาธุๆ เรื่องไม่ดีก็เลี่ยงหลบ เพิกเฉยดีกว่า เรื่องไม่ดีเสียๆ นั้น พระพุทธศาสนาให้มองผ่านชนิดไม่ชายตาแลเลย เพราะถ้ามัวไปยุ่งเกี่ยวมากๆ หลงร่วมวิพากษ์วิจารณ์ แม้เรื่องนั้นจริงก็พลอยทำให้ใจเราเน่าเสียไปเปล่าๆ ดังพุทธคาถาว่า ปรวชฺชานุปสฺสิสฺส นิจฺจํ อุชฺฌานสญฺญิโน อาสวา ตสฺส วฑฺฒนฺติ อารา โส อาสวกฺขยา ฯ กิเลสอาสวะย่อมเพิ่มพูนแก่คนที่มักเพ่งโทษจับผิดคนอื่น อยู่เป็นนิตย์ เขาย่อมห่างไกลจากความสิ้นกิเลสอาสวะ. สำหรับผู้ปฏิบัติธรรมจะฉลาดรักษาใจไม่ไปผสมโรง "ช่างเขาเถิด" "ปล่อยวางเถิด" ออกจากสภากาแฟที่คุยฟุ้ง ผู้ได้อารมณ์กรรมฐานเป็นอย่างนี้จริงๆ เรื่องบางเรื่องอย่ากลัวว่าจะไม่ได้พูด ประเดี๋ยวคนอื่นก็มาพูดแทน สวดให้พรกันเสียงดังทีเดียว ยิ่งเรื่องเสียๆ เรื่องเน่าๆ ยิ่งไม่ต้องห่วง รับรองฝูงแร้งฝูงกามารุมทึ้งจิกกินแน่ๆ แต่ในที่นี้ขอบอกว่า "รับไม่สู้หลบ" คำพังเพยภาษิตไทยประโยคหนึ่งว่า "รู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหาง" ฟังดูคล้ายเห็นแก่ตัวมุ่งหนีเอาตัวรอดสักหน่อย แต่บางกรณีก็ต้องเป็นอย่างนั้นจริงๆ โดยเฉพาะ "อำนาจ" พระพุทธองค์ตรัสว่า “วสํ อิสฺสริยํ โลเก อำนาจเป็นใหญ่ในโลก” หากกงล้อแห่งอำนาจหมุนมา อย่าเผชิญหน้าท้าทาย ไม้ซี่แข็งอย่างไรก็ไม่อาจงัดไม้ซุง หลบรอดเร้นอยู่ในมุมหนึ่งเถิด “คมนักมักบิ่น แข็งนักมักหักก่อน” ดูดอกบัวเป็นตัวอย่างสิ ดอกบัวไม่แสดงความกล้าท้าทายกับแสงแรงตะวันเจิดจ้า ค่อยๆ หุบกลีบสวยหลบซ่อนทันที อย่างไรก็ตาม การที่คนเราหลบก็มิได้หมายความว่าต้องซ่อนเร้นอยู่ตลอดไปไม่ยอมออกมาเลย “หลบเพื่อรับ” ต่างหาก ขณะรักษาตัวไว้ก็รักษาใจให้บริสุทธิ์ ภาวนาว่า “พองหนอ ยุบหนอ” “พุทโธๆ” ไปก่อน นิ่งๆ เมื่อสิ่งดีๆ ชวนชื่นโสมนัสเกิดขึ้น อรุณธรรมเริ่มรังรองก็ออกมารับ เหมือนดอกบัวแย้มบานรับแสงตะวันยามรุ่งอรุณ ฉะนั้น ปทุมชูดอกแย้มยามอรุณนี้ แสงสุรีย์สาดส่องต้องรับหนอ แล้วรีบหุบกลีบทันทีไม่รีรอ ปทุมขอหลบสุรีย์ยามร้อนแรง รุ่งอรุณวันใหม่ชวนให้ชื่น ปทุมตื่นตาเชียวไม่เหี่ยวแห้ง ขยับกลีบขยายแย้มยิ้มยอดแดง เหมือนออกแข่งกับตะวันกลางอัมพร สิ่งที่สู้ไม่ไหวใจไม่ถอด ขอหลบรอดปลอดภัยเอาไว้ก่อน คงไม่ถึงผิดพลาดใจขาดรอน แม้จะจรก็ใช่จากหากอยู่คง หลบเพื่อรับวันใหม่ด้วยใจซื่อ รับใช่ยื้อฉุดไว้ด้วยใจหลง หลบและรับสลับไปไม่งวยงง เลี่ยงหลบส่งรอรับเถิดเกิดผลดี ฯ ขอบคุณ : http://www.komchadluek.net/detail/20130126/150260/%E0%B8%AA%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%AA%E0%B8%94%E0%B8%B5%E0%B8%94%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%9A%E0%B8%B1%E0%B8%A7.html#.UT_7EDc7va4