ถุงผ้าจากปลายพู่กัน ชีวิตต้องสู้ของ “น้องป๊อป” สาวอัมพาตทั้งตัวที่ต้องหาเลี้ยงยายและน้อง
[/p]
[b]ถุงผ้าระบายสีน้ำ คงเป็นสินค้าทั่วๆ ไปสำหรับใครหลายคน แต่สำหรับคนที่เป็นอัมพาตทั้งตัว ขยับได้แค่ส่วนคออย่าง น้องป๊อป – ฐิตินันท์ บุญแก้ว หญิงสาววัย 19 ปี คนนี้ มันคืออาชีพเพียงหนึ่งเดียวที่เธอจะหาเลี้ยงยาย และน้องๆ 2 คนได้ รวมถึงเป็นสัญลักษณ์ของการเห็นคุณค่าในตัวเอง และการยังมีชีวิตอยู่
ชีวิตที่ไม่หยุดพลิกผัน[/b]
ในอดีตน้องป๊อบก็เหมือนเด็กอีกหลายๆ คน ที่พ่อแม่นำมาฝากเลี้ยงไว้กับยาย แล้วคอยส่งเงินมาให้ไม่ขาด แต่เมื่อเธออายุได้ 5 ขวบ ความพลิกผันครั้งแรกก็เกิดขึ้น เมื่อพ่อแม่แยกทางกัน เงินที่ส่งมาจากแม่เพียงอย่างเดียวก็ลดลง ทำให้เธอต้องออกไปช่วยยายทำงานรับจ้างเก็บถั่ว เก็บข้าวโพดในวันเสาร์อาทิตย์ ตั้งแต่อายุ 6 ขวบ เพื่อหารายได้เพิ่ม
และไม่นาน ความพลิกผันครั้งที่ 2 ก็ตามมา เมื่อเธออายุได้ 7 ขวบ แม่ก็นำน้องสาวที่เกิดจากสามีใหม่ของแม่ มาฝากให้ตายายเลี้ยง ก่อนที่จะนำน้องมาฝากเลี้ยงอีกในปีถัดไป ทำให้ยายก็ต้องหยุดทำงานรับจ้างทั่วไป มาดูแลน้องที่ยังเล็ก เหลือแค่เธอกับตาที่ต้องช่วยกันหาเงินเลี้ยงครอบครัว ส่วนยายต้องรอจนน้องทั้ง 2 คน โตพอเข้าโรงเรียน ถึงจะกลับไปทำงานรับจ้างได้
ความพลิกผันครั้งถัดมา คือ ตอนเธอเข้าม.1 ตาก็ประสบอุบัติเหตุ มอเตอร์ไซค์ชนกับมอเตอร์ไซค์อย่างรุนแรง จนสมองกระทบกระเทือนอย่างหนัก ทำให้บางทีตามีอาการเหม่อลอย ไม่สามารถทำงานได้ปกติ ที่บ้านเลยขาดรายได้หลักจากตา เหลือยายทำงานอยู่คนเดียว นั่นจึงเป็นแรงกระตุ้นให้เธอออกจากบ้านที่พิจิตร ไปหางานทำไกลถึงนครปฐม และเจอความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ซึ่งเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล
“ทุกปิดเทอม หนูจะไปช่วยงานแม่ที่โรงงานร่ม มัดเสื้อกันฝน ได้ค่าแรงวันละ 300 บาท แต่ช่วงปิดเทอม ม.2 หนูขี่มอเตอร์ไซค์จะไปซื้อน้ำที่ฝั่งตรงข้าม ระหว่างข้ามถนน รถคันแรกเบรกให้แล้ว แต่รถคันที่สองแซงขึ้นมาอย่างเร็ว เลยชนหนูกระเด็น หลังไปกระแทกกับขอนไม้ พยายามลุกก็ลุกไม่ขึ้น แม่เลยพาส่งโรงพยาบาล หมอให้เอ็กซเรย์ เอามือจิ้มที่ขา ถามว่ารู้สึกอะไรไหม แต่หนูไม่รู้สึกอะไรเลย มันชาๆ ตอนนั้นรักษาอยู่ได้ประมาณเดือนหนึ่ง แม่ไม่มีตังค์จ่ายค่ารักษา เลยต้องส่งตัวกลับไปที่พิจิตร”
ระหว่างนั้นป๊อบก็ยังขยับตัวไม่ได้ แต่คิดว่าเดี๋ยวก็หาย แต่ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็แอบได้ยินผู้ใหญ่คุยกันว่า ตัวเองจะไม่มีวันหายเป็นปกติ เพราะไขสันหลังอักเสบ และกระดูกคอทับเส้นประสาท ทำให้กลายเป็นอัมพาตทั้งตัว ขยับได้แค่คอ ซึ่งตอนกลับมาอยู่บ้าน เธอต้องใส่อุปกรณ์พยุงคอ สายรัดข้อมือ ข้อเท้า และท่อสำหรับปัสสาวะ และมียายคอยดูแลตลอด ทั้งป้อนข้าว อาบน้ำ ยายเลยไปทำงานไม่ได้อีก ทำให้รายได้ของบ้าน มีเพียงเงินจากแม่ที่ส่งมาให้ รวมกับเบี้ยเลี้ยงคนชรา และเบี้ยเลี้ยงคนพิการเท่านั้น
“ตอนนั้นช็อก และเสียใจมาก สงสารยาย หนูร้องไห้ตลอด ไม่อยากมีชีวิตอยู่ คิดว่าถ้าตัวเองตายไป ครอบครัวคงจะดีขึ้น จนหมอที่ดูแลให้พบจิตแพทย์ และกินยารักษา ก็ทำให้เครียดน้อยลง” เธอบอกเล่าถึงความเจ็บปวดในอดีต
ถุงผ้าจากปลายพู่กัน ชีวิตต้องสู้ของ “น้องป๊อป” สาวอัมพาตทั้งตัวที่ต้องหาเลี้ยงยายและน้อง
ถุงผ้าจากปลายพู่กัน ชีวิตต้องสู้ของ “น้องป๊อป” สาวอัมพาตทั้งตัวที่ต้องหาเลี้ยงยายและน้องถุงผ้าจากปลายพู่กัน ชีวิตต้องสู้ของ “น้องป๊อป” สาวอัมพาตทั้งตัวที่ต้องหาเลี้ยงยายและน้อง![[/p]
[b]ถุงผ้าระบายสีน้ำ คงเป็นสินค้าทั่วๆ ไปสำหรับใครหลายคน แต่สำหรับคนที่เป็นอัมพาตทั้งตัว ขยับได้แค่ส่วนคออย่าง น้องป๊อป – ฐิตินันท์ บุญแก้ว หญิงสาววัย 19 ปี คนนี้ มันคืออาชีพเพียงหนึ่งเดียวที่เธอจะหาเลี้ยงยาย และน้องๆ 2 คนได้ รวมถึงเป็นสัญลักษณ์ของการเห็นคุณค่าในตัวเอง และการยังมีชีวิตอยู่
ชีวิตที่ไม่หยุดพลิกผัน[/b]
ในอดีตน้องป๊อบก็เหมือนเด็กอีกหลายๆ คน ที่พ่อแม่นำมาฝากเลี้ยงไว้กับยาย แล้วคอยส่งเงินมาให้ไม่ขาด แต่เมื่อเธออายุได้ 5 ขวบ ความพลิกผันครั้งแรกก็เกิดขึ้น เมื่อพ่อแม่แยกทางกัน เงินที่ส่งมาจากแม่เพียงอย่างเดียวก็ลดลง ทำให้เธอต้องออกไปช่วยยายทำงานรับจ้างเก็บถั่ว เก็บข้าวโพดในวันเสาร์อาทิตย์ ตั้งแต่อายุ 6 ขวบ เพื่อหารายได้เพิ่ม
และไม่นาน ความพลิกผันครั้งที่ 2 ก็ตามมา เมื่อเธออายุได้ 7 ขวบ แม่ก็นำน้องสาวที่เกิดจากสามีใหม่ของแม่ มาฝากให้ตายายเลี้ยง ก่อนที่จะนำน้องมาฝากเลี้ยงอีกในปีถัดไป ทำให้ยายก็ต้องหยุดทำงานรับจ้างทั่วไป มาดูแลน้องที่ยังเล็ก เหลือแค่เธอกับตาที่ต้องช่วยกันหาเงินเลี้ยงครอบครัว ส่วนยายต้องรอจนน้องทั้ง 2 คน โตพอเข้าโรงเรียน ถึงจะกลับไปทำงานรับจ้างได้
ความพลิกผันครั้งถัดมา คือ ตอนเธอเข้าม.1 ตาก็ประสบอุบัติเหตุ มอเตอร์ไซค์ชนกับมอเตอร์ไซค์อย่างรุนแรง จนสมองกระทบกระเทือนอย่างหนัก ทำให้บางทีตามีอาการเหม่อลอย ไม่สามารถทำงานได้ปกติ ที่บ้านเลยขาดรายได้หลักจากตา เหลือยายทำงานอยู่คนเดียว นั่นจึงเป็นแรงกระตุ้นให้เธอออกจากบ้านที่พิจิตร ไปหางานทำไกลถึงนครปฐม และเจอความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ซึ่งเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล
“ทุกปิดเทอม หนูจะไปช่วยงานแม่ที่โรงงานร่ม มัดเสื้อกันฝน ได้ค่าแรงวันละ 300 บาท แต่ช่วงปิดเทอม ม.2 หนูขี่มอเตอร์ไซค์จะไปซื้อน้ำที่ฝั่งตรงข้าม ระหว่างข้ามถนน รถคันแรกเบรกให้แล้ว แต่รถคันที่สองแซงขึ้นมาอย่างเร็ว เลยชนหนูกระเด็น หลังไปกระแทกกับขอนไม้ พยายามลุกก็ลุกไม่ขึ้น แม่เลยพาส่งโรงพยาบาล หมอให้เอ็กซเรย์ เอามือจิ้มที่ขา ถามว่ารู้สึกอะไรไหม แต่หนูไม่รู้สึกอะไรเลย มันชาๆ ตอนนั้นรักษาอยู่ได้ประมาณเดือนหนึ่ง แม่ไม่มีตังค์จ่ายค่ารักษา เลยต้องส่งตัวกลับไปที่พิจิตร”
ระหว่างนั้นป๊อบก็ยังขยับตัวไม่ได้ แต่คิดว่าเดี๋ยวก็หาย แต่ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็แอบได้ยินผู้ใหญ่คุยกันว่า ตัวเองจะไม่มีวันหายเป็นปกติ เพราะไขสันหลังอักเสบ และกระดูกคอทับเส้นประสาท ทำให้กลายเป็นอัมพาตทั้งตัว ขยับได้แค่คอ ซึ่งตอนกลับมาอยู่บ้าน เธอต้องใส่อุปกรณ์พยุงคอ สายรัดข้อมือ ข้อเท้า และท่อสำหรับปัสสาวะ และมียายคอยดูแลตลอด ทั้งป้อนข้าว อาบน้ำ ยายเลยไปทำงานไม่ได้อีก ทำให้รายได้ของบ้าน มีเพียงเงินจากแม่ที่ส่งมาให้ รวมกับเบี้ยเลี้ยงคนชรา และเบี้ยเลี้ยงคนพิการเท่านั้น
“ตอนนั้นช็อก และเสียใจมาก สงสารยาย หนูร้องไห้ตลอด ไม่อยากมีชีวิตอยู่ คิดว่าถ้าตัวเองตายไป ครอบครัวคงจะดีขึ้น จนหมอที่ดูแลให้พบจิตแพทย์ และกินยารักษา ก็ทำให้เครียดน้อยลง” เธอบอกเล่าถึงความเจ็บปวดในอดีต
ถุงผ้าจากปลายพู่กัน ชีวิตต้องสู้ของ “น้องป๊อป” สาวอัมพาตทั้งตัวที่ต้องหาเลี้ยงยายและน้อง]([/p
[b
ชีวิตที่ไม่หยุดพลิกผัน[/b
ในอดีตน้องป๊อบก็เหมือนเด็กอีกหลายๆ คน ที่พ่อแม่นำมาฝากเลี้ยงไว้กับยาย แล้วคอยส่งเงินมาให้ไม่ขาด แต่เมื่อเธออายุได้ 5 ขวบ ความพลิกผันครั้งแรกก็เกิดขึ้น เมื่อพ่อแม่แยกทางกัน เงินที่ส่งมาจากแม่เพียงอย่างเดียวก็ลดลง ทำให้เธอต้องออกไปช่วยยายทำงานรับจ้างเก็บถั่ว เก็บข้าวโพดในวันเสาร์อาทิตย์ ตั้งแต่อายุ 6 ขวบ เพื่อหารายได้เพิ่ม
และไม่นาน ความพลิกผันครั้งที่ 2 ก็ตามมา เมื่อเธออายุได้ 7 ขวบ แม่ก็นำน้องสาวที่เกิดจากสามีใหม่ของแม่ มาฝากให้ตายายเลี้ยง ก่อนที่จะนำน้องมาฝากเลี้ยงอีกในปีถัดไป ทำให้ยายก็ต้องหยุดทำงานรับจ้างทั่วไป มาดูแลน้องที่ยังเล็ก เหลือแค่เธอกับตาที่ต้องช่วยกันหาเงินเลี้ยงครอบครัว ส่วนยายต้องรอจนน้องทั้ง 2 คน โตพอเข้าโรงเรียน ถึงจะกลับไปทำงานรับจ้างได้
ความพลิกผันครั้งถัดมา คือ ตอนเธอเข้าม.1 ตาก็ประสบอุบัติเหตุ มอเตอร์ไซค์ชนกับมอเตอร์ไซค์อย่างรุนแรง จนสมองกระทบกระเทือนอย่างหนัก ทำให้บางทีตามีอาการเหม่อลอย ไม่สามารถทำงานได้ปกติ ที่บ้านเลยขาดรายได้หลักจากตา เหลือยายทำงานอยู่คนเดียว นั่นจึงเป็นแรงกระตุ้นให้เธอออกจากบ้านที่พิจิตร ไปหางานทำไกลถึงนครปฐม และเจอความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ซึ่งเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล
“ทุกปิดเทอม หนูจะไปช่วยงานแม่ที่โรงงานร่ม มัดเสื้อกันฝน ได้ค่าแรงวันละ 300 บาท แต่ช่วงปิดเทอม ม.2 หนูขี่มอเตอร์ไซค์จะไปซื้อน้ำที่ฝั่งตรงข้าม ระหว่างข้ามถนน รถคันแรกเบรกให้แล้ว แต่รถคันที่สองแซงขึ้นมาอย่างเร็ว เลยชนหนูกระเด็น หลังไปกระแทกกับขอนไม้ พยายามลุกก็ลุกไม่ขึ้น แม่เลยพาส่งโรงพยาบาล หมอให้เอ็กซเรย์ เอามือจิ้มที่ขา ถามว่ารู้สึกอะไรไหม แต่หนูไม่รู้สึกอะไรเลย มันชาๆ ตอนนั้นรักษาอยู่ได้ประมาณเดือนหนึ่ง แม่ไม่มีตังค์จ่ายค่ารักษา เลยต้องส่งตัวกลับไปที่พิจิตร”
ระหว่างนั้นป๊อบก็ยังขยับตัวไม่ได้ แต่คิดว่าเดี๋ยวก็หาย แต่ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็แอบได้ยินผู้ใหญ่คุยกันว่า ตัวเองจะไม่มีวันหายเป็นปกติ เพราะไขสันหลังอักเสบ และกระดูกคอทับเส้นประสาท ทำให้กลายเป็นอัมพาตทั้งตัว ขยับได้แค่คอ ซึ่งตอนกลับมาอยู่บ้าน เธอต้องใส่อุปกรณ์พยุงคอ สายรัดข้อมือ ข้อเท้า และท่อสำหรับปัสสาวะ และมียายคอยดูแลตลอด ทั้งป้อนข้าว อาบน้ำ ยายเลยไปทำงานไม่ได้อีก ทำให้รายได้ของบ้าน มีเพียงเงินจากแม่ที่ส่งมาให้ รวมกับเบี้ยเลี้ยงคนชรา และเบี้ยเลี้ยงคนพิการเท่านั้น
“ตอนนั้นช็อก และเสียใจมาก สงสารยาย หนูร้องไห้ตลอด ไม่อยากมีชีวิตอยู่ คิดว่าถ้าตัวเองตายไป ครอบครัวคงจะดีขึ้น จนหมอที่ดูแลให้พบจิตแพทย์ และกินยารักษา ก็ทำให้เครียดน้อยลง” เธอบอกเล่าถึงความเจ็บปวดในอดีต
/images/upload/2023-03-07-487-1-03.1.jpg)
ถุงผ้าจากปลายพู่กัน ชีวิตต้องสู้ของ “น้องป๊อป” สาวอัมพาตทั้งตัวที่ต้องหาเลี้ยงยายและน้อง[/p] [b]ถุงผ้าระบายสีน้ำ คงเป็นสินค้าทั่วๆ ไปสำหรับใครหลายคน แต่สำหรับคนที่เป็นอัมพาตทั้งตัว ขยับได้แค่ส่วนคออย่าง น้องป๊อป – ฐิตินันท์ บุญแก้ว หญิงสาววัย 19 ปี คนนี้ มันคืออาชีพเพียงหนึ่งเดียวที่เธอจะหาเลี้ยงยาย และน้องๆ 2 คนได้ รวมถึงเป็นสัญลักษณ์ของการเห็นคุณค่าในตัวเอง และการยังมีชีวิตอยู่ ชีวิตที่ไม่หยุดพลิกผัน[/b] ในอดีตน้องป๊อบก็เหมือนเด็กอีกหลายๆ คน ที่พ่อแม่นำมาฝากเลี้ยงไว้กับยาย แล้วคอยส่งเงินมาให้ไม่ขาด แต่เมื่อเธออายุได้ 5 ขวบ ความพลิกผันครั้งแรกก็เกิดขึ้น เมื่อพ่อแม่แยกทางกัน เงินที่ส่งมาจากแม่เพียงอย่างเดียวก็ลดลง ทำให้เธอต้องออกไปช่วยยายทำงานรับจ้างเก็บถั่ว เก็บข้าวโพดในวันเสาร์อาทิตย์ ตั้งแต่อายุ 6 ขวบ เพื่อหารายได้เพิ่ม และไม่นาน ความพลิกผันครั้งที่ 2 ก็ตามมา เมื่อเธออายุได้ 7 ขวบ แม่ก็นำน้องสาวที่เกิดจากสามีใหม่ของแม่ มาฝากให้ตายายเลี้ยง ก่อนที่จะนำน้องมาฝากเลี้ยงอีกในปีถัดไป ทำให้ยายก็ต้องหยุดทำงานรับจ้างทั่วไป มาดูแลน้องที่ยังเล็ก เหลือแค่เธอกับตาที่ต้องช่วยกันหาเงินเลี้ยงครอบครัว ส่วนยายต้องรอจนน้องทั้ง 2 คน โตพอเข้าโรงเรียน ถึงจะกลับไปทำงานรับจ้างได้ ความพลิกผันครั้งถัดมา คือ ตอนเธอเข้าม.1 ตาก็ประสบอุบัติเหตุ มอเตอร์ไซค์ชนกับมอเตอร์ไซค์อย่างรุนแรง จนสมองกระทบกระเทือนอย่างหนัก ทำให้บางทีตามีอาการเหม่อลอย ไม่สามารถทำงานได้ปกติ ที่บ้านเลยขาดรายได้หลักจากตา เหลือยายทำงานอยู่คนเดียว นั่นจึงเป็นแรงกระตุ้นให้เธอออกจากบ้านที่พิจิตร ไปหางานทำไกลถึงนครปฐม และเจอความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ซึ่งเปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล “ทุกปิดเทอม หนูจะไปช่วยงานแม่ที่โรงงานร่ม มัดเสื้อกันฝน ได้ค่าแรงวันละ 300 บาท แต่ช่วงปิดเทอม ม.2 หนูขี่มอเตอร์ไซค์จะไปซื้อน้ำที่ฝั่งตรงข้าม ระหว่างข้ามถนน รถคันแรกเบรกให้แล้ว แต่รถคันที่สองแซงขึ้นมาอย่างเร็ว เลยชนหนูกระเด็น หลังไปกระแทกกับขอนไม้ พยายามลุกก็ลุกไม่ขึ้น แม่เลยพาส่งโรงพยาบาล หมอให้เอ็กซเรย์ เอามือจิ้มที่ขา ถามว่ารู้สึกอะไรไหม แต่หนูไม่รู้สึกอะไรเลย มันชาๆ ตอนนั้นรักษาอยู่ได้ประมาณเดือนหนึ่ง แม่ไม่มีตังค์จ่ายค่ารักษา เลยต้องส่งตัวกลับไปที่พิจิตร” ระหว่างนั้นป๊อบก็ยังขยับตัวไม่ได้ แต่คิดว่าเดี๋ยวก็หาย แต่ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็แอบได้ยินผู้ใหญ่คุยกันว่า ตัวเองจะไม่มีวันหายเป็นปกติ เพราะไขสันหลังอักเสบ และกระดูกคอทับเส้นประสาท ทำให้กลายเป็นอัมพาตทั้งตัว ขยับได้แค่คอ ซึ่งตอนกลับมาอยู่บ้าน เธอต้องใส่อุปกรณ์พยุงคอ สายรัดข้อมือ ข้อเท้า และท่อสำหรับปัสสาวะ และมียายคอยดูแลตลอด ทั้งป้อนข้าว อาบน้ำ ยายเลยไปทำงานไม่ได้อีก ทำให้รายได้ของบ้าน มีเพียงเงินจากแม่ที่ส่งมาให้ รวมกับเบี้ยเลี้ยงคนชรา และเบี้ยเลี้ยงคนพิการเท่านั้น “ตอนนั้นช็อก และเสียใจมาก สงสารยาย หนูร้องไห้ตลอด ไม่อยากมีชีวิตอยู่ คิดว่าถ้าตัวเองตายไป ครอบครัวคงจะดีขึ้น จนหมอที่ดูแลให้พบจิตแพทย์ และกินยารักษา ก็ทำให้เครียดน้อยลง” เธอบอกเล่าถึงความเจ็บปวดในอดีต ถุงผ้าจากปลายพู่กัน ชีวิตต้องสู้ของ “น้องป๊อป” สาวอัมพาตทั้งตัวที่ต้องหาเลี้ยงยายและน้อง