สไลด์โชว์ "จิณจุฑา จุ่นวาที" นศ.พิการหัวใจไม่พิการ ผ่าตัด 24 ครั้ง ลมหายใจยังมี ทุกวินาทีต้องถึงฝัน

จิณจุฑา จุ่นวาที และเพื่อนๆนางงามคนพิการนั่งรถเข็น

[/p] [b]เด็กสาววัย 20 ปี ป่วยเป็นโรคกระดูกเปราะ ต้องนั่งบนวีลแชร์ตั้งแต่อายุ 10 ขวบ ใช้วีลแชร์เป็นอวัยวะของร่างกายตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา[/b] ปัจจุบันเธอกำลังศึกษาชั้นปีที่ 3 สาขาการตลาด คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล (มทร.) ธัญุบุรี[b] “จ้ะจ๋า” นางสาวจิณจุฑา จุ่นวาที นักศึกษาพิการที่หัวใจของเธอไม่เคยพิการ[/b]ชีวิตของเธอมีเพียงแม่ที่อยู่เคียงข้างซึ่งเป็นแม่บุญธรรมที่เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เล็กๆ [b]จ้ะจ๋า เล่าว่า ปัจจุบันอาศัยอยู่กับแม่ที่หอพักนักศึกษา มทร.ธัญบุรี[/b] เนื่องจากมาเรียนที่นี่ แม่บุญธรรมชื่อ นางขนิษฐา เมือบศรี อาชีพหมอนวดแผนไทย แม่บุญธรรมได้ขอเธอมาเลี้ยง จากพ่อจริงๆของตนเองและแม่เลี้ยง จากการเลี้ยงดูของแม่ สอนให้สู้ชีวิต เวลาที่แม่ออกไปไหนมาไหน แม่จะพาไปด้วยตลอด แม่สอนให้รู้จักสังคม ไม่ควรอาย กล้าคิดกล้าแสดงออก ทำทุกอย่างให้เหมือนปกติ [b]จากการเลี้ยงดูดังกล่าว ทำให้ตนเองคิดเสมอว่าตนเองเป็นคนปกติเหมือนกับคนทั่วๆ ไป ช่วงแรกตนเองเดินได้ โดยอาศัยไม้ค้ำในการเดิน แต่หลังจาก 10 ขวบ ต้องนั่งวีลแชร์[/b] เพื่อความสะดวกสบายในการดำเนินชีวิต ตนเองจึงต้องมีชีวิตบนวีลแชร์ เมื่อปี 2012 ตนเองได้รับรางวัลรองอันดับ2มิสวีลแชร์ไทยแลนด์2012ด้วย จิณจุฑา จุ่นวาที กับคุณแม่

[b]ตนเองป่วยเป็นโรคกระดูกเปราะ ต้องระมัดระวังตัวเองเป็นพิเศษ เนื่องจากกระดูกของเธอจะหักง่าย และกระดูกจะคดจะง้อได้ง่าย จากโรคดังกล่าวทำให้ตนเองต้องผ่าตัดปีละครั้ง “ผ่าจนชิน” ปัจจุบันผ่าตัดเป็นครั้งที่ 24[/b] ถือว่าเป็นครั้งที่สาหัสมาก ตนเองเคลื่อนไหวลำบากมาก นั่งนานๆ ไม่ได้ กว่า 3 เดือน ที่ต้องรักษาและฟื้นฟู [b]สาเหตุของการผ่าตัดครั้งที่ 24 การนั่งบนวิวแชร์ทำให้เนื้อกระดูกช่วงขาติดกัน ลักษณะเหมือนพังผืด คุณหมอจึงให้ผ่าตัด โดยการผ่าตัดส่งผลให้ตนเองต้องใส่เฝือกขาทั้งสองข้าง[/b] ข้างขวาใส่ตั้งแต่สะโพกถึงหน้าอก และข้างซ้ายใส่ช่วงขาถึงหัวเข่า ทำให้ตนเองไม่สามารถเคลื่อนไหวได้สะดวก (ตอนทานข้าวต้องนอนคว่ำทานข้าว) เพราะนั่งนานๆ ไม่ได้ ทำให้ไม่สามารถนั่งเรียนในห้องเรียนได้ซึ่งปกติตนเองนั่งเรียนในห้องเรียนเพียง1ชั่วโมงก็รู้สึกเจ็บ [b] “หนูไม่เคยท้อ” และตนเองไม่เคยอายที่ร่างกายไม่เหมือนคนอื่น อยู่ทุกวันนี้เพื่อแม่บุญธรรม แม่บุญธรรม คือ แรงบันดาลใจในการใช้ชีวิตของตนเอง ท่านเคยสอน “อย่ายอมคนอื่น อย่าให้ใครมาเอาเปรียบเรา” [/b] ท่านคอยเป็นกำลังใจให้ เวลาที่มีปัญหาจะเก็บไว้ที่ตัวเอง จะไม่บอกแม่ เนื่องจากท่านต้องทำงานเหนื่อย เวลาที่ท้อถอย “ร้องไห้ ร้องออกมา เพียงครั้งเดียว แล้วเริ่มต้น และลืมเรื่องนั่น” เตือนตัวเองอยู่เสมอ “ชีวิตเหมือนคนอื่นทุกอย่าง เรื่องบางเรื่องคนปกติยังทำไม่ได้ แต่เราทำได้” ถึงแม้ว่าสายตาคนในสังคมจะมองเราแปลกๆ มองว่าเราพิการ เวลาที่ออกไปไหนมาไหน“แต่ไม่เคยสนใจถ้ามั่วแต่สนใจก็อยู่บนโลกใบนี้ไม่ได้”ทุกคนล้วนเกิดมาต้องสู้ชีวิต [b]มีคนถามว่าทำไมเลือกเรียนสาขาการตลาด ความฝันของตนเองคืออยากเรียนคณะสื่อสาร มวลชน เพราะความฝันอยากเป็นนักข่าว ตอนเด็กๆ มีโอกาสออกสื่อบ่อย ได้เห็นคนที่ทำงานเกี่ยวกับสื่อมวลชน ได้เห็นเครื่องมืออุปกรณ์จึงอยากทำงานสายงานนี้[/b] และที่สำคัญอยากเป็น “นักข่าว” มาก แต่ด้วยร่างกายที่ไม่อำนวยต่อการเรียนสาขาวิชานี้หรือด้วยเหตุผลใดก็ตาม ตนเองสอบติดคณะสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยฯ แห่งหนึ่ง แต่ไม่ผ่านการสัมภาษณ์จึงไม่มีโอกาสเข้าเรียน ดังนั้นตนเองจึงศึกษาสาขาที่เกี่ยวกับสาขาที่มีความใกล้เคียงกับสิ่งที่ตนเองชอบ“สาขาการตลาด”จึงเป็นสาขาที่ตนเลือกเรียน [b]ทำไมต้องการ “สาขาการตลาด” ส่วนตัวชอบการพูดการแสดงออก ชอบพูดคุยกับผู้คน และมองในเรื่องของการประกอบอาชีพในอนาคต มีช่องทางในการประกอบอาชีพหลากหลายอาชีพ อย่างน้อยถ้ามีความรู้ทางด้านการตลาด ช่องทางในการทำงานน่าจะเยอะขึ้น[/b] ตนเองสำเร็จการศึกษาในระดับชั้นมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 3 โรงเรียนศรีสังวาลย์ มูลนิธิอนุเคราะห์คนพิการ ในพระราชูปถัมภ์ของสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนีมัธยมศึกษาตอนปลายที่โรงเรียนปากเกร็ดจังหวัดนนทบุรี จิณจุฑา จุ่นวาที และคณะเพื่อนในชั้นเรียน