“ฟ้า วิญธัชชา” นางฟ้ารถเข็นหัวใจเพชร กับชีวิตที่คิดบวก
“คุณแม่จะสอนให้เราอาบน้ำ ใส่เสื้อผ้าเอง และหัดช่วยเหลือตัวเอง [b]ตอนเด็กปรับตัวยากเหมือนกันเวลาต้องไปเรียนร่วมกับโรงเรียนที่มีเราเป็นคนพิการคนเดียว เจอคนล้อบ้าง ปรับตัวยากพอสมควร อย่างพอกลับมาถึงบ้านแม้เสื้อฟ้าจะเปื้อนเพราะโดนเพื่อนเอาสีป้าย หรือผมเปียที่แม่ถักให้สวยๆ ก็โดนดึง จนรู้สึกไม่อยากไปโรงเรียน แต่คุณแม่จะบอกว่าไม่เป็นไร เขาคงอยากเล่นกับเราแต่เขาเล่นไม่เป็น[/b] เขายังเด็ก แม่จะสอนสิ่งบวกๆ ให้ตั้งแต่เด็ก อย่าไปรังเกียจเขา ทำให้ฟ้าปรับทัศนคติเรื่อยมา จากที่เขาล้อก็คิดว่าเขาชม จากที่เขาแกล้งก็คิดว่าเขาอยากเล่นด้วย”
[b]ฟ้าจึงกลายเป็นเด็กที่แม้จะมีร่างกายไม่สมบูรณ์พร้อม แต่เธอก็ไม่เคยคิดน้อยใจในโชคชะตาของตนเอง ชีวิตไม่หยุดยั้ง…เพราะความฝังใจ[/b] ที่ผ่านมาคุณแม่ของน้องฟ้ามักถูกโกงและโดนหลอกเงินไปเป็นจำนวนมากเพื่อให้น้องฟ้าเข้าเรียนและมีชีวิตเหมือนเด็กทั่วไป [b]จากความผิดพลาดในอดีตทำให้น้องฟ้าพยายามผลักดันตัวเองเพื่อที่จะได้เรียนในสาขาวิชาที่เธอคิดว่าจะต้องกลับมาช่วยเหลือสังคม และเป็นกระบอกเสียงเพื่อคนพิการเช่นเดียวกับเธอ[/b]
“ตอนเด็กๆ จากเหนือลงใต้ไม่มีที่ไหนรับเราเลย แม่โดนโกงเงิน เขาหลอกว่าให้เอาเงินให้เขาแล้วลูกคุณจะได้เข้าเรียน [b]แม่โดนโกงมาเรื่อยๆ จนมาเจอผู้ใหญ่ท่านหนึ่งแนะนำให้ฟ้าเรียนโรงเรียนสำหรับคนพิการโดยเฉพาะ ฟ้าจึงได้เข้าเรียนมัธยมที่โรงเรียนศรีสังวาลย์ขอนแก่น จนถึงม. 3 และจบม.6 ที่โรงเรียนขามแก่นนครที่มีคนพิการเรียนอยู่ไม่กี่คน[/b] แต่เพราะเราอยากเรียนสายสามัญมากกว่าสายอาชีพเหมือนที่คนอื่นชอบคิดว่าควรให้คนพิการเรียน”
หลังศึกษาจบน้องฟ้าสอบเอ็นทรานซ์ติดทั้งมหาวิทยาลัยขอนแก่นและมหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกับที่[b]ผลการสอบชิงทุนเรียนศึกษาต่อต่างประเทศของเธอได้รับการคัดเลือก เธอจึงตัดสินใจเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศในสาขาสังคมและอาชญากรรม ที่มหาวิทยาลัย MMU แมนเชสเตอร์ ประเทศอังกฤษแทน[/b]
“[b]ฟ้าเลือกเรียนด้านนี้เพราะชอบ และฝังใจ เพราะมันเกี่ยวกับสังคมและพฤติกรรมของคนในสังคม ตอนเด็กๆ ฟ้ารู้สึกว่าแม่โดนโกง[/b] ขนาดเราจะเข้าเรียนยังต้องเอาเงินยัดใต้โต๊ะ และตอนเด็กๆ เราชอบดูข่าวเจอคนพิการโดนแย่งสิทธิ โดนตัดสิทธิทำงานตามบริษัทต่างๆ เลยตั้งคำถามว่าทำไมคนพิการต้องขายลอตเตอรี่เป็นส่วนใหญ่ ทำไมรัฐไม่ผลักดันหรือให้โอกาสกับคนพิการที่มีความสามารถ เพราะฟ้าเชื่อว่า[b]คนพิการทุกคนมีความสามารถแต่ขาดโอกาส แต่ที่ต่างประเทศเขาไม่คิดแบบนี้ อยากไปเอารูปแบบสังคมของเขามาปรับใช้ในบ้านเรา[/b] ฟ้าอยากเป็นนายกสมาคมคนพิการแห่งประเทศไทย ฟังดูอาจไกลเกินไป แต่ฟ้าก็ไม่แน่ใจว่าจะมีโอกาสไปยืนอยู่ในจุดที่สามารถช่วยคนพิการได้ไหม [b]แต่มั่นใจว่าในอนาคตขอมีบทบาทสักนิดที่จะเป็นกระบอกเสียงให้คนพิการที่ไม่กล้าเรียกร้องสิทธิจากคนปกติ” [/b]
แม้ในช่วงแรกของการไปใช้ชีวิตอยู่ต่างแดนเพียงลำพังจะทำให้เธอต้องเสียน้ำตาเพราะต้องปรับตัวมากมายทั้งเรื่องอาหาร อากาศ และวัฒนธรรม [b]แต่เธอก็พยายามหาแรงบันดาลใจและสร้างกำลังใจให้ตนเองด้วยการนึกถึงโอกาสที่เธอมีมากกว่าเด็กด้อยโอกาสทางการศึกษาคนอื่นๆ ที่อาจจะไม่มีทุนเรียน ไม่มีเสื้อผ้า แต่เธอมีทุกอย่าง และจะมีคนพิการสักกี่คนที่มีโอกาสได้มาเรียนต่อต่างประเทศเช่นเดียวกับเธอ[/b] นั่นจึงทำให้เธอมุ่งมั่นและพยายามต่อไป ยิ้มสุขได้ แม้ร่างกายไม่สมบูรณ์ ต้องยอมรับว่าที่ผ่านมาน้องฟ้าพบเจอกับสายตา ความกดดันรอบๆ ตัวหลายอย่าง [b]ถ้าเธอไม่เข้มแข็งและมีพื้นฐานความคิดในเชิงบวก คงไม่สามารถทำให้เธอมีวันนี้ วันที่เธอกล้าออกมาใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไป วันที่เธอกล้าตัดสินใจเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศ[/b] อะไรทำให้เธอพลิกปัญหาเป็นการสร้างความสุขให้กับตัวเองได้เช่นนี้
ฟ้า วิญธัชชา กับแฟนหนุ่ม