สไลด์โชว์ รอดตาย...เพราะสระเดินได้คมคิดช่วยชีวิต'พายุ'ณัฐศักดิ์...ครูจิตอาสา สอนเด็กพิเศษ

คมคิดจิตอาสา เรื่อง/ชาญยุทธ ปะวะขัง ภาพ/วันชัย ไกรศรขจิต : สถิติน่าตกใจพบเด็กไทยจมน้ำเสียชีวิตกว่า 1,500 คนต่อปี มากกว่าตัวเลขเด็กเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางถนนถึง 2 เท่า และ[b]ในจำนวนนี้เป็นเด็กพิการอยู่ไม่น้อย สะกิดหัวใจของอดีตนักกีฬาว่ายน้ำเยาวชนทีมชาติ “พายุ” ณัฐศักดิ์ ท้าวอุดม ให้ต้องตัดสินใจลงมือทำอะไรบางอย่างเพื่อลดความสูญเสียอย่างที่ไม่ควรจะเป็น ด้วยการอาสาเป็น “ครูสอนว่ายน้ำ” [/b] หรือที่เขามักเรียกตัวเองว่า “สายช่วยชีวิต” เน้นเด็กด้อยโอกาสและเด็กพิการทุกประเภท สุดแต่พละกำลัง และ “สระว่ายน้ำเดินได้” จะลำเลียงไปถึง... ณัฐศักดิ์ ท้าวอุดม ครูสอนว่ายน้ำจิตอาสาวัย 29 ปี

[b]ราว 6 ปีก่อน “ครูพายุ” ของเด็กๆ บุกเบิกโครงการสอนว่ายน้ำแก่เด็กหูหนวกจากโรงเรียนโสตศึกษา อนุสารสุนทร จ.เชียงใหม่ บ้านเกิด ต่อด้วยสอนว่ายน้ำเด็กตาบอด เด็กพิการต่างๆ และเด็กด้อยโอกาสอื่นๆ[/b] พาตัวเองตระเวนไปถ่ายทอดวิชา (ช่วยชีวิต) ว่ายน้ำเรื่องถนัดแทบทุกที่ก่อนจะมาถึง[b]โครงการสระว่ายน้ำเดินได้ โดยฉลามหนุ่มนักบุญเปิดใจให้ฟังว่า หลังจากรู้ตัวเองว่าเป็นออทิสติก และเอดีเอชดี[/b] (Attention deficit-hyperactivity disorder) หรือ [b] “โรคสมาธิสั้น” [/b] แล้ว รู้เลยว่าเด็กๆ ที่กำลังช่วยสอนว่ายน้ำอยู่เป็นพวกเดียวกันก็อยากส่งต่อโอกาส "เป็นความไม่ยุติธรรม คนเหมือนกันทำไมต้องแบ่งแยก ใช่ว่าเด็กปกติเวลาเกิดจมน้ำแล้วถึงต้องมาเรียน เด็กพิเศษจมน้ำแล้วลอยได้เองอย่างนั้นหรือ ทุกคนที่จมน้ำก็ตายเหมือนกัน ก็ต้องมีโอกาสได้เรียนอย่างเท่าเทียมกัน เมื่อก่อนผมมีปัญหาด้านสุขภาพเยอะ เป็นลมชัก ไมเกรน พ่อเลยตัดสินใจพาไปว่ายน้ำ ด้วยความคิดที่อยากให้สุขภาพดีขึ้น ว่ายจนติดเยาวชนทีมชาติ พื้นฐานผมเป็นคนเรียนหนังสือไม่เก่ง ช่วงขึ้นปี 2 (คณะการสื่อสารมวลชน ม.เชียงใหม่) ก็มา[b]นั่งคิดว่ามีอะไรบ้างที่เราถนัดในชีวิต จึงตัดสินใจสอนว่ายน้ำ สักพักก็มีผู้ปกครองนำลูกที่เป็นออทิสติกมาฝากเรียน ตอนนั้นไม่รู้ว่าออทิสติกคืออะไร[/b] รู้แต่ว่าเด็กอะไรพูดคุยไม่รู้เรื่อง แล้วจะว่ายน้ำเป็นไหม จำได้ว่าหมดชั่วโมงแล้วบอกคุณแม่ของน้องว่าเด็กว่ายน้ำไม่เป็นหรอก เอาตังค์คืนไปเถอะ แต่ด้วยความเกรงใจก็สอนต่อจนจบ แล้ว[b]พบว่าน้องคนนี้เริ่มฉายแววอะไรหลายอย่าง จดจำได้มากขึ้น มีความรู้เพิ่มขึ้น ช่วยตัวเองได้ ผมก็เลยสนใจการสอนว่ายน้ำเด็กพิเศษ[/b] ต่อมามีโอกาสนั่งคุยกับนักกิจกรรมบำบัด แล้วก็เริ่มอ่านหนังสือเพิ่มขึ้น แล้วไปเจอลิสต์ที่เป็นเรื่องราวของเราหมดเลย ผมตกใจมาก เช่น ตอนเด็กๆ ชอบกัดปากกา ชอบสั่นขา อยู่นิ่งๆ ไม่ได้ ตาเหม่อมองไปรอบข้างตลอดเวลา สมองแล่นมากกว่าคนปกติ เลยถามนักกิจกรรมบำบัดว่ามันคืออะไร เขาบอกว่าเป็นลิสต์ของเอดีเอชดี เป็นกลุ่มเด็กสมาธิสั้นต้องรักษา ก็เลยรู้สึกว่าถ้าเราดีขึ้นกับโรคพวกนี้ผ่านน้ำได้ ก็น่าจะทำให้เด็กพิเศษกลุ่มอื่นดีขึ้นได้ ก็[b]เริ่มศึกษาการว่ายน้ำในเด็กสมาธิสั้นในต่างประเทศเพิ่มขึ้น หลังจากนั้นก็เริ่มสอน เด็กกลุ่มสมาธิสั้นและออทิสติก มากขึ้น แล้วก็สนใจ เด็กกลุ่มหูหนวกภายใต้แนวคิดที่ว่าถ้า เด็กหูหนวก ตกน้ำจะทำอย่างไร ตะโกนให้คนช่วยก็ไม่ได้ เลยตัดสินใจไปเรียนภาษามือจากความช่วยเหลือของพี่ๆ ที่ขายของที่ถนนคนเดิน เชียงใหม่ ก่อนจะส่งเรื่องราวทั้งหมดที่กำลังจะทำไปที่โรงเรียนโสตศึกษาฯ เชียงใหม่ ก็ได้รับอนุญาตให้ทำโครงการแรกสอนว่ายน้ำฟรีแก่เด็กหูหนวก[/b] ค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่มาจากเงินบริจาคของผู้ปกครองที่ส่งเด็กกลุ่มนี้มาเรียนและองค์กรที่มีจิตกุศลต่างๆ” ครูสอนว่ายน้ำวัย 29 ปี บุตรชายคนโตของ คุณพ่อณรงค์ และ คุณแม่วิไลวรรณ ท้าวอุดม เล่าที่มาของงานจิตอาสา แต่ใช่ว่าจะเป็นเรื่องง่ายในการสอนเด็กพิเศษให้เรียนรู้ทักษะว่ายน้ำตามแบบแผน ครูพายุ อธิบายวิธีการโดยยกเป็นกรณีให้เข้าใจง่ายๆ เริ่มจาก[b]เด็กหูหนวก เป็นกลุ่มที่มีสมองปกติเพียงแต่มีภาษามือเข้ามาเกี่ยวข้อง อุปสรรคคือเวลาเด็กหันหลังให้การเรียกหาจะเป็นอะไรที่ยากมากอาจจะต้องเดินไปแตะตัวทีละคน[/b] ขณะที่ [b]เด็กตาบอด นั้นเป็นกลุ่มที่ฟังคำสั่งได้ แต่อธิบายด้วยคำสั่งล้วนๆ[/b] หรือภาษาท่าทางอาจจะไม่รู้เรื่อง เพราะมองไม่เห็น เพราะฉะนั้นอาจใช้เทคนิคการจับให้ทำ ซึ่งกลุ่มนี้อาจกินระยะเวลาเรียนรู้นานกว่ากลุ่มอื่น มาที่ [b]เด็กออทิสติก หรือบกพร่องทางสติปัญญา ถ้าเป็นประเภทมีอาการค่อนข้างมาก สั่งอะไรทำไม่ได้เลย[/b] การเรียนการสอนจะเป็นเรื่องของนันทนาการค่อนข้างมาก อาจจะให้เล่นเก็บของในน้ำ ฝึกเตะขา แล้วค่อยนำมาผสมผสานกัน สรุปง่ายๆ หากมีเรื่องของสติปัญญามาเกี่ยวการเรียนรวมกันเป็นเรื่องยากทันที [b]จากเดินไปสอนสู่สระว่ายน้ำเดินได้ : [/b] ครูพายุ เล่าว่า ตั้งแต่ปี 2555 ที่เริ่มไปทำโครงการที่ขอนแก่น ก่อนไปจะพิจารณาว่าที่ไหนสมควรไปก่อนหลัง โดยแทนสัญลักษณ์ด้วยจำนวนดาว มีหลายแห่งให้ 5 ดาวเพราะต้องรีบทำ แต่จนแล้วจนเล่าต้องตัดใจเพราะไม่มีสระว่ายน้ำให้สอน จึงตัดสินใจ[b]เขียนโครงการในฝันชื่อ “สระว่ายน้ำเดินได้” เป็นสระว่ายน้ำพลาสติกขนาดใหญ่ 5x10 เมตร ถอดประกอบได้[/b] โดยทราบว่ามีสระลักษณะนี้ผลิตอยู่ พยายามไปเสาะหาแต่ส่วนใหญ่มีขนาดเล็กท้ายที่สุดเมื่อปี2557รอไม่ไหวต้องตัดสินใจทำทันที ครูสอนว่ายน้ำจิตอาสา กำลังสอนเด็กพิเศษว่ายน้ำ