สร้างสังคม-ชุมชนเพื่อคนพิการด้วยความรู้ (การวิจัย)

เนื้อหาบางส่วน

สังคมโดยรวมและชุมชนไทยในระดับท้องถิ่น ไม่เป็นสังคมที่น่าอยู่และเอื้ออาทรสำหรับคนจน คนพิการ และคนด้อยโอกาส ทั้งนี้เพราะ ชุดความรู้ความเข้าใจ”ต่อกลุ่มคนเหล่านี้ที่ฝังอยู่ในจิตสำนึกที่กำหนดเป็น “ภาพปรากฎในใจ” (Mental Model) ว่าเป็นเรื่องเคราะห์กรรมที่มาจากตัวเองหรือพ่อแม่ ย่อมนำไปสู่พฤติกรรมการจัดความสัมพันธ์ และสิ่งสำคัญที่สุดคือระบบการให้คุณค่าต่อคนพิการ เป็นตัวกำหนดยุทธศาสตร์และนโยบายของประเทศ จึงยังไม่พร้อมที่จะเป็นสังคมและชุมชนที่น่าอยู่สำหรับคนพิการและคน คือ การคมนาคม ถนนหนทาง ระบบการสื่อสาร ที่อยู่อาศัย ในด้านจิตใจและไม่ยอมรับศักยภาพและศักดิ์ศรีที่แท้จริง สะท้อนให้เห็นว่าสังคมไทยโดยรวมแยกแยะคนพิการออกจากประชากรโดยรวมของประเทศ เหมือนคนเหล่านี้เป็น “คนไข้” “คนผิดปกติ” หรือหนักไปอีกว่าเป็น “คนบาป”

ดาวน์โหลดเอกสาร

ที่มา: คณะกรรมการกำหนดเป้าหมายการวิจัยและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการและครอบครัว สำนักส่งเสริมและพิทักษ์คนพิการ
วันที่โพสต์: 25/06/2556 เวลา 05:02:34